De winterjas

De winterjas...

Ik zie, ik voel..... en kijk achterom over m'n schouder, richting de toekomst. Het nú!
Ik trek m'n winterjas aan, sla m'n sjaal om m'n schouders, veiligheidshesje.
Check. Het is weer tijd voor een frisse avondwandeling. Ik heb even een positieve booster van mezelf nodig! M'n gedachten zetten zich vast in de
huidige tijd. En die moeten worden 'verlost'. Met mijn opvallende winterjas als metafoor. Hij beschermt me tegen de kou van de huidige welvaart. Ja... een 'hij' of 'zij', 'het' mag allemaal... wat jij wil. Lekker warm om me heen geslagen.
Welvaart zoals we gewend waren tot voor kort in de vorm van liefde, warmte, van respect, genieten en mogen 'zijn', wie je bént.
Alles mocht er zijn. In de vorm van respect en vrijheid! Deze winterjas lijkt voor velen dunner en dunner te zijn geworden in 2 jaar tijd... 'Dunner' in de zin van verdeeldheid, onmacht, polarisatie, (stil)verdriet, angst, depressie, verlangen naar 'vroeger', vóórdat we werden beperkt door de gedachten van de 'dood', ziekte, het eindige van het leven, afscheid. Wat natuurlijk juist de essentiële dingen van het leven zijn en het leven juist ook zo mooi maken in vele aspecten, want hoge toppen bereik je niet zónder de diepste dalen te bewandelen.

Herinneringen draag je voor áltijd met je mee in je hart. Thats what it is! Lééf!
En dan wandelen we samen in het nu, in lockdown richting 2022. De muts op en sjaal om m'n schouders geslagen. Wacht even... mét mondmasker, deze maakt inmiddels onderdeel uit van ons dagelijkse zijn. Zónder zichtbare en opbeurende glimlach van die vriendelijkste passant in het voorbij gaan. Waardoor ik mezelf júist weer voor eventjes mens voel. Verborgen achter een lapje stof. Alleen met je ogen kan je stralen... iemand een opbeurende knipoog geven. Diepgravend naar dát stukje positiviteit, beetje bij beetje afgebrokkeld.
Als een wankel, stenen muurtje zakt de vriendelijkheid en verdraagzaamheid
van eenieder langzaam ineen. Het 'lijkt' erop dat de mens in 'gijzeling', de liefde en warmte met weinigen de komende feestmaand 'mogen' delen en
vooral niet mét elkaar. De essentie van het leven SAMEN! Coronaproof, omdat een C-virus onze wereld 'beheerst'. Omdat een mens een vleermuis at in Wuhan? Waardoor angst de wereld regeerde vanaf de 1e dag. Of zijn we dit vergeten? Of is dit een fabel? Of is het juist de nietsontziende werkelijkheid?
Zoveel angst! Angst waardoor er ‘kampen’ ontstaan. Waarin de één ‘denkt’ te weten hoe het daadwerkelijk zit en waarschijnlijk altijd de moeilijkere weg bewandeld, onderzoekt en waarin de ander vooral in een mentaliteit van niet moeilijk doen, de makkelijke weg, een afwachtende houding aanneemt en vertrouwen heeft. Worden we allemaal in het dagelijkse 'zijn' beperkt, overheerst in vele gevallen angst als slechtste raadgever je leven op vele fronten. En men ondertussen vinger wijzend elkaar onderuit haalt. De hunkering van de arm om iemands schouder. Waardoor JIJ je MENS voelt... Mens?! Ook onmenselijke taferelen de revue passeerden, waarbij een uitvaart als voorbeeld zo’n 1,5 jaar geleden in vooral onwetendheid en angsten voorbij kwamen. De angst om het C-virus niet te overleven, daarom het fiat vanuit jezelf de nabestaande letterlijk op afstand te zetten. In het alleen-zijn. De 'ik'- cultuur verpakt in een 'samenzijn', maar in werkelijkheid in een egoïstisch stukje 'jij-isolatie' vooral vanuit onmacht. Ouderen geïsoleerd. Eenzaam in een laatste stukje deze wereldbol verlatende... zónder familie, zónder liefde, zónder warmte... Met de hand van de verzorgende, die met passie en in liefde voor haar wereldse vak, haar zorgwerk uit, in het laatste stukje 'menszijn'.
Overheidsrestricties zijn ingezet om het virus te bestrijden... in isolatie en geen tot weinig bezoek.
Horeca, sportscholen, evenementen, niet-essentiële winkels, scholen dicht... Dicht? Ik wandel in gedachten terug, naar de jaarwisseling van 2018/2019... had mij destijds iemand gezegd de wereld gaat in lockdown voor het meest dodelijke virus in de mensheid... had ik gezegd.. 'Schaap of wappie doe normaal', ik lach om mezelf, woorden waar destijds niemand in deze context van had gehoord. En die nu onvermoeid heen en weer worden geslingerd om iemand in een ontzielend ´hokje´ te plaatsen. Hadden we dit destijds geweten?! Niemand wil dit! De nasleep ervan is heftig. Men hoort en ziet het om zich heen. Gevaccineerd of ongevaccineerd. Woorden die een 2-deling neerzetten in verschillende overtuigingen. Want we doen het voor de zorg, we doen het voor de ander, we doen het voor onze dierbare ouderen, de kwetsbaren, voor onszelf of misschien voor vrijheid! Of juist niet! Het C-virus is, in welke wijze ook, onze wereld binnengedrongen! Deal ermee! En nú?
Zorghelden waarvoor terecht en uitbundig werd geklapt in 2020, die nu afglijden naar een 'underdogpositie' in de huidige 'zorgmaatschappij'. Feit is, er is anno 2021 een zorginfarct. En hierdoor kunnen patiënten met ernstige ziekten, zoals kanker, hart- en vaatziekten niet worden geholpen of wordt deze acute zorg vertraagd of uitgesteld? Ik hoor en zie de zorgdruk met te weinig handjes aan de bedden, het horeca personeel is inmiddels aan het werk in functies elders en zie wat het doet met de detailhandel, de MKB-ers. Zij hebben het zwaar in zorgverlening, zwaar in het financiële stuk, het hoofd boven water houdende. Overleven! Letterlijk en figuurlijk. Hé hallo! Het ís je buurman of -vrouw, je familie lid, je vriend/vriendin, het kind op de fiets, de puber op z'n kamer die het zwaar heeft! Allemaal in hun eigen 'gegijzelde' stukje menszijn! Psychisch is in sommige gevallen thuiswerk natuurlijk enorm zwaar en vervelend om het te combineren met het thuisfront. Teleurstellend vooral niet zomaar op vakantie te kunnen of je geplande uitje, borrel of etentje dat wordt gecancelled. En ik hoor om me heen, ben er zó klaar mee! Ja, dat snapt écht iedereen!

Oeps.. we zijn zo in een vingerknip van eind 2018 naar 2021 gegaan. In gedachten kan dat gelukkig... Onee, het is de werkelijkheid. Ónze werkelijkheid!
Wat is het toch héérlijk om lekker met mezelf in gesprek te zijn en een dialoog aan te gaan met meerdere 'ikken'. Het 'verlost' inderdaad. Het geeft in
perspectief in meerdere opzichten duidelijkheid te ervaren hoe verschillend de overtuigingen van de mens kan zijn. Ik wandel nog even verder in m'n dunnere winterjas, het begint kouder te worden... Brrr. Gauw maar in looppas terug naar m'n thuis, het magische en prachtige plekje voor nú. Ik moet mezelf knijpen. Met de bewustwording dat 'thuis' is waar je hart woont. Thuis ben jezélf! Blijf bij jezelf mooi, gewéldig, lief medemens!
Je bent het waard namelijk! Ieder mens heeft recht op 'menszijn'. Vier het leven! Het leven is te mooi om niet gevierd te worden!
Lekker doorstappen! Word je weer warm van. M'n voordeur is dit jaar niet als 'vanzelf' gaan shinen. Helaas! De energiebooster heb ik er zelf maar aan gegeven. En voor nu straalt hij/zij/het weer! De lampjes branden.
De handen warm wrijvend doe ik m'n voordeur weer open. Hang m'n winterjas, sjaal aan de kapstok. Veiligheidshesje uit. Álles voor de veiligheid hé, ook al is het een stralend zonnige dag en ben je gewoon zichtbaar. Ik moet lachen om mezelf! Humor! Die houden we erin! Ik zal voortaan een iets dikkere trui aan moeten trekken ben ik bang. De koude rillingen lopen langs m'n rug. Voor álles is een oplossing. Positiviteit ben jezelf! Maak herinneringen met je dierbaren, voor je het weet ben jijzelf deze herinnering. Sta niet stil! Wees dankbaar, toon moed en wees hoopvol. Ik pak een wijntje en schuif aan bij het knapperende vuur van de haard. Zo... ik verwacht een enerverend 2022 vol uitdagingen op vele fronten! Mooi!

Droom: Terug naar het oude normaal... Toen geluk nog heel gewoon was.
Gewoon zijn en out-of-the-box denken, hand in hand samen gingen!
Voornemen: Ik schenk mijn glimlach zichtbaar aan de passant en straal!
Verspreid en verbind vanuit m'n hart. In een onverdeeld samen naar een gezond, positief 2022! Making memories. Jij ook? You made my day!! Van mij voor jou een (virtuele)knuffel, wat jij wil. En een warme, positieve energiebooster voor jouw dunner geworden winterjas! Van mens tot mens!

Santé!